Anders kijken is écht nodig
Deze column schrijf ik vanuit mijn vakantieadres in Ibiza. Met een heerlijke 26 graden en
aan de rand van het zwembad met uitzicht op zee. Mooier of beter wordt het niet. Een paar
jaar geleden kon ik me dit niet voorstellen: werken vanaf een andere locatie dan mijn
werkadres, of op locatie bij een klant. Corona heeft wat dat betreft mijn blik veranderd. Ik
ervaar mijn werk op een veel positievere manier. Met meer vrijheden en mogelijkheden.
Dat er vanuit andere locaties dan kantoor gewerkt kan worden, heeft de coronaperiode wel
bewezen. Het blijkt prima te werken. Soms is het zelfs veel productiever. En het aantal files vermindert.
Ik ben dan ook verbaasd dat diezelfde files de afgelopen maanden weer zijn toegenomen. Het is weer net zo druk, of
misschien zelfs wel drukker op de weg dan voor corona. Hoe is dat mogelijk, met alle inventieve manieren om buiten kantoor
ons werk te doen? Ik had niet verwacht dat we toch weer met zijn allen de weg op zouden gaan.
Wat mij ook opvalt is dat er nog altijd veel weerstand is om werk anders vorm te geven, ondanks het feit dat het werkgevers
zoveel moeite kost om vacatures in te vullen. Waarom niet denken in mogelijkheden? Anders kijken, zodat je waardevolle
werknemers met een beperking alsnog kunt behouden voor de organisatie? Of eventueel mensen met een beperking aan
kunt nemen.
Een voorbeeld is de OK-assistente die geen wisseldiensten meer kan werken, vanwege beperkingen veroorzaakt door Corona
(waarschijnlijk opgelopen op de werkvloer). Haar werkgever kiest er voor haar te laten gaan. Terwijl het ook een optie is om
het werk aan te passen, bijvoorbeeld zonder die wisseldiensten, zodat de assistente alsnog kan blijven. Dit is een voorbeeld,
maar komt helaas (te) vaak voor. Ik ben benieuwd wat er nog meer moet gebeuren voordat werkgevers begrijpen dat nieuwe
werknemers niet in de rij staan.
Anders kijken is écht nodig
Deze column schrijf ik vanuit mijn vakantieadres
in Ibiza. Met een heerlijke 26 graden en aan de
rand van het zwembad met uitzicht op zee.
Mooier of beter wordt het niet. Een paar jaar
geleden kon ik me dit niet voorstellen: werken
vanaf een andere locatie dan mijn werkadres, of
op locatie bij een klant. Corona heeft wat dat
betreft mijn blik veranderd. Ik ervaar mijn werk
op een veel positievere manier. Met meer
vrijheden en mogelijkheden.
Dat er vanuit andere locaties dan kantoor
gewerkt kan worden, heeft de coronaperiode wel
bewezen. Het blijkt prima te werken. Soms is het
zelfs veel productiever. En het aantal files
vermindert. Ik ben dan ook verbaasd dat
diezelfde files de afgelopen maanden weer zijn
toegenomen. Het is weer net zo druk, of
misschien zelfs wel drukker op de weg dan voor
corona. Hoe is dat mogelijk, met alle inventieve
manieren om buiten kantoor ons werk te doen?
Ik had niet verwacht dat we toch weer met zijn
allen de weg op zouden gaan.
Wat mij ook opvalt is dat er nog altijd veel
weerstand is om werk anders vorm te geven,
ondanks het feit dat het werkgevers zoveel
moeite kost om vacatures in te vullen. Waarom
niet denken in mogelijkheden? Anders kijken,
zodat je waardevolle werknemers met een
beperking alsnog kunt behouden voor de
organisatie? Of eventueel mensen met een
beperking aan kunt nemen.
Een voorbeeld is de OK-assistente die geen
wisseldiensten meer kan werken, vanwege
beperkingen veroorzaakt door Corona
(waarschijnlijk opgelopen op de werkvloer). Haar
werkgever kiest er voor haar te laten gaan.
Terwijl het ook een optie is om het werk aan te
passen, bijvoorbeeld zonder die wisseldiensten,
zodat de assistente alsnog kan blijven. Dit is een
voorbeeld, maar komt helaas (te) vaak voor. Ik
ben benieuwd wat er nog meer moet gebeuren
voordat werkgevers begrijpen dat nieuwe
werknemers niet in de rij staan.
